Εύκολα, τραγανά και αφράτα κουλουράκια πορτοκαλιού

Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να τελειώνεις μια δύσκολη εργάσιμη ημέρα με έναν περίπατο. Βοηθά το μυαλό να ηρεμήσει και το σώμα να ισορροπήσει. Δεν έχει σημασία αν ζούμε στην πόλη ή στην ύπαιθρο. Ένας καλός περίπατος είναι ευεργετικός ανεξάρτητα από το πού ζει κανείς.
Πόσες φορές έχετε φύγει από τη δουλειά απογοητευμένοι ή εκνευρισμένοι, ή έχετε ένα προσωπικό πρόβλημα και χρειάζεστε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας; Το περπάτημα λοιπόν βοηθάει. Δεν θα λύσει το πρόβλημα αλλά σίγουρα θα βοηθήσει. Πώς;
Ένας περίπατος με ένα φίλο ή με ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, θα σας κάνει να ανοιχτείτε, να μιλήσετε και να μοιραστείτε μαζί τους για προβλήματα και ανησυχίες που έχετε. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να ακούσετε μια διαφορετική προσέγγιση ή μια άποψη που ίσως τελικά να είναι και η λύση στο θέμα που σας απασχολεί. Ακόμα και αν πάτε για περπάτημα μόνοι σας, βοηθάει να καθαρίσει το μυαλό.
Και δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος για τέτοιους περιπάτους από την άνοιξη. Ο αέρας είναι γεμάτος μυρωδιές από ανθισμένα λουλούδια, ο καιρός είναι πιο ζεστός και η μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη.Έτσι και εμείς, καθιερώσαμε τον καθημερινό μας απογευματινό περίπατο για λίγη άσκηση. Σας προτείνουμε να πάρετε μαζί σας ένα φίλο ή ένα συγγενή. Είμαστε σίγουροι ότι θα το απολαύσετε. Αν δεν θέλουν να σας ακολουθήσουν, πάρτε το σκύλο σας. Δεν έχετε σκύλο; Δεν πειράζει! Το περπάτημα είναι μια δραστηριότητα που μπορείτε να την απολαύσετε και μόνοι. Όπως καταλάβατε ξεμείνατε από δικαιολογίες.
Και αφού επιστρέψετε στο σπίτι με πιο καθαρό μυαλό σας προτείνουμε να κάνετε κάτι για τα αγαπημένα σας πρόσωπα αλλά και για δική σας απόλαυση. Τι λέτε για λίγη δημιουργική ζαχαροπλαστική; Η συνταγή που μοιραζόμαστε μαζί σας αυτή τη φορά, είναι μια εύκολη συνταγή για σπιτικά κουλουράκια πορτοκαλιού και βανίλιας. Με τις βήμα προς βήμα οδηγίες μας δεν θα δυσκολευτείτε καθόλου, ακόμα και αν δεν έχετε φτιάξει κουλουράκια ποτέ ξανά.
Και…λίγη ιστορία
Σε μία μικρή αναζήτηση που κάναμε για την ιστορία για τα κουλουράκια, ανακαλύψαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Όπως δείχνουν κάποιες ιστορικές πηγές η κατασκευή τους πάει πίσω μέχρι και τη Μινωική εποχή. Οι Μίνωες έφτιαχναν ζυμαράκια στο σχήμα φιδιού για να τιμήσουν τη θεά των Φιδιών, την οποία λάτρευαν ως θεά της γονιμότητας και αναγέννησης της φύσης.
Στην εποχή μας όμως τα κουλουράκια είναι απλά γλυκίσματα στο σχήμα κουλούρας/δαχτυλιδιού ή κοτσιδούλας. Μερικοί τα φτιάχνουν και σε σχήμα φιδιού - S ή ακόμα και σπείρας. Δημιουργικότητα και φαντασία να υπάρχει…!
Κουλουράκια – Μια οικογενειακή υπόθεση
Αυτές οι νόστιμες και τραγανές λιχουδιές αποτελούν ένα από τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας, μαζί με το αγαπημένο τσουρέκι και φτιάχνονται την Μεγάλη Πέμπτη για να καταναλωθούν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα. Είναι λοιπόν εμφανής η σύνδεση με το αρχαίο παρελθόν και τους Μίνωες, αφού το Πάσχα είναι πάντα την άνοιξη όταν η φύση αναγεννάται, και εκείνοι επίσης τιμούσαν την αναγέννηση της φύσης φτιάχνοντας αντίστοιχα ζυμαράκια!
Η συνταγή καθώς και η ετοιμασία για τα κουλουράκια μεταφέρεται συνήθως από γενιά σε γενιά. Αν και τα τελευταία χρόνια τα κουλουράκια αγοράζονται συχνά από τους φούρνους της γειτονιάς, υπάρχει και μια τάση τελευταία ο κόσμος να δοκιμάζει να φτιάξει και σπιτικά κουλουράκια. Ίσως γιατί ως καταναλωτές, έχουμε καλύτερη επίγνωση πλέον της διατροφικής αξίας ενός σπιτικού γλυκού ή φαγητού, ή ίσως γιατί προτιμάμε να γνωρίζουμε τι περιέχει κάτι που καταναλώνουμε.
Έτσι, οι συνταγές των γιαγιάδων βγαίνουν από τα συρτάρια, ξεσκονίζονται και συγγενείς (ή και φίλοι μαζί καμιά φορά) μαζεύονται ξανά στην κουζίνα για να φτιάξουν πασχαλινά κουλουράκια. Το σπίτι είναι σίγουρο πως θα γεμίσει με αρώματα από πορτοκάλι και βανίλια. Ακριβώς όπως έκαναν οι γιαγιάδες μας.
Δεν χρειάζεται όμως να περιμένουμε το Πάσχα κάθε χρόνο για να απολαύσουμε γλυκιές αυτές λιχουδιές. Όχι βέβαια! Μπορούμε να τα φτιάξουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Τραγανός εθισμός
Ας είμαστε ειλικρινείς! Μεταξύ μας…γνωρίζετε άνθρωπο που να τρώει μόνο ένα κουλουράκι; Εμείς πάλι όχι. Σας το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα. Δεν υπάρχει κανείς που να τρώει μόνο ένα κουλουράκι.
Είναι ο συνδυασμός των υλικών με την τραγανή υφή που έχουν, που τα κάνει ακαταμάχητα.
Σαν συνταγή είναι εύκολη, και με απλά υλικά, αλλά έχει και αυτή τα μικρά της μυστικά. Ένα από αυτά είναι ότι η συνταγή πρέπει να ακολουθηθεί ακριβώς, ειδικά στις ποσότητες των υλικών. Αλλιώς πολύ γρήγορα και εύκολα τα κουλουράκια θα γίνουν είτε πολύ μαλακά είτε πολύ σφιχτά. Μην ανησυχείτε όμως· αυτή η συνταγή είναι αρκετά δοκιμασμένη και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα.
Τα κουλουράκια πρέπει να είναι ταυτόχρονα τραγανά αλλά όχι πολύ σφιχτά. Θέλουμε να σπάνε και να αφήνουν ψίχουλα όταν τα τρώμε, όπως τα μπισκότα.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Τα κουλουράκια πρέπει να αποθηκεύονται σε κουτί με καπάκι και να είναι κρυμμένα. Σε αντίθετη περίπτωση θα παρατηρηθεί το παρακάτω φαινόμενο:
κάθε φορά που θα περνάτε «τυχαία» δίπλα από το κουτί, θα παίρνετε ένα για το «δρόμο» ή σε ποιο ακραία περίπτωση μπουκωμένοι ήδη με ένα, θα ανακοινώνετε φωναχτά «ένα για το δρόμο». Άσχετα αν αυτός ο «δρόμος» είναι απλά ο διάδρομος του σπιτιού σας προς το σαλόνι.
Μη μας πείτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε! Τα κουλουράκια ΕΙΝΑΙ εθιστικά!
Η συνταγή
Όπως προαναφέραμε η συνταγή αυτή έχει πολύ απλά υλικά και εύκολες βήμα προς βήμα οδηγίες.
Υπάρχουν δύο βασικά σημεία που χρειάζεται να προσέξετε στη ζύμη, για να μπορέσετε να τα πλάσετε εύκολα γιατί είναι λίγο «ιδιότροπη». Αλλά για αυτό είμαστε εμείς εδώ για να σας πούμε τα μυστικά και να την «καλοπιάσετε». Το πρώτο σημείο είναι ότι το χτύπημα του βουτύρου και της ζάχαρης πρέπει να γίνει πολύ καλά. Τόσο καλά που να μη φαίνεται καθόλου ζάχαρη και το αποτέλεσμα να είναι σχεδόν λευκό και κρεμώδες. Να μοιάζει λίγο με σαντιγύ.
Το δεύτερο σημείο αφορά τη ζύμη. Μην το ζυμώσετε για πολύ ώρα! Θέλετε απλά να σιγουρευτείτε ότι το αλεύρι είναι πλήρως ενσωματωμένο στο μείγμα με το βούτυρο και τη ζάχαρη ώστε η ζύμη μας να είναι μαλακή και εύπλαστη (αλλά όχι κολλώδης).
Υπάρχουν πολλές εκδοχές για τα κουλουράκια, ανάλογα με τη συνταγή. Κάποιες συνταγές έχουν και χυμό πορτοκάλι, άλλες έχουν μόνο τον κρόκο από τα αυγά. Υπάρχουν συνταγές που περιέχουν και μαχλέπι ή κάρδαμο. Η συνταγή που προτείνουμε εδώ σήμερα είναι μια απλή, παραδοσιακή συνταγή για κουλουράκια με πορτοκάλι και βανίλια. Ο λόγος που δεν κάναμε κάτι πιο ιδιαίτερο, είναι πως θέλαμε να μπορέσετε όλοι οι φίλοι να τα απολαύσετε, χωρίς καμία δυσκολία.
Κάναμε πολλές δοκιμές πριν αποφασίσουμε να δημοσιεύσουμε τη συνταγή και να τη μοιραστούμε μαζί σας, γιατί θέλαμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ακολουθώντας τα βήματα που θα δείτε στη συνέχεια, θα μπορέσετε να φτιάξετε εύκολα τα δικά σας τραγανά και πεντανόστιμα κουλουράκια.
Πως να απολαύσετε τα κουλουράκια
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να απολαύσουμε ένα τραγανό κουλουράκι. Το καλό είναι ότι τα κουλουράκια είναι μία λιχουδιά που μπορεί να καταναλωθεί σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας. Μπορείτε να το φάτε σαν ένα πολύ εύκολο και γρήγορο πρωινό με το γάλα ή τον καφέ, σαν απογευματινή λιχουδιά ή σαν επιδόρπιο. Ο ιδανικός όμως τρόπος που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, είναι όταν συνοδεύει ένα φλιτζάνι καφέ ή μία κούπα τσάι.
Τα κουλουράκια επίσης μπορούν να πάνε παντού. Μπορούν εύκολα να σας συντροφέψουν στο ταξίδι σας ή να έρθουν μαζί σας στο γραφείο. Ειδικά στο ταξίδι είναι ένα εξαιρετικό σνακ που όλοι θα αγαπήσουν, ειδικά τα παιδιά. Βάλτε μερικά σε ένα σακουλάκι και πάρτε τα μαζί σας.
Τα κουλουράκια επίσης μπορούν να γίνουν εύκολα το κέρασμα της ημέρας στο γραφείο. Ψήστε μερικά και μοιραστείτε τα με τους συναδέλφους σας «έτσι για το καλό». Θα το εκτιμήσουν και θα το συζητάνε για μέρες.
Κυρίως όμως τα κουλουράκια μπορούν να είναι η κάτι δημιουργικό που μοιράζεστε μαζί με τους αγαπημένους σας. Βάλτε τα παιδιά σας στην κουζίνα για να βοηθήσουν στο πλάσιμο. Είναι μια από εκείνες τις στιγμές που θα θυμούνται με αγάπη και τρυφερότητα. Μπορεί αυτό να τα κάνει να φτιάξουν και εκείνα με τη σειρά τους παρόμοιες αναμνήσεις με τα δικά τους παιδιά όταν έρθει η ώρα. Εξάλλου η αγάπη είναι το καλύτερο συστατικό για οποιαδήποτε συνταγή. Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως η αγάπη κάνει τα φαγητά πιο νόστιμα!
Μην περιμένετε λοιπόν το Πάσχα για να φτιάξετε αυτά τα νόστιμα, αρωματικά και τραγανά κουλουράκια. Μπορείτε να τα ετοιμάσετε οποιαδήποτε στιγμή θελήσετε.
Αλλά αρκετά είπαμε και μας πήρε η ώρα! Ήρθε η στιγμή να βγάλουμε το μίξερ από το ντουλάπι και να ετοιμάσουμε τα υλικά μας!
Για περίπου 40 κουλουράκια
- 1 κιλό (8 φλιτζ.) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- 250 γρ. βούτυρο *
- 350 γρ. (1 + 3/4 φλιτζ.) ζάχαρη
- 2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
- 4 μεσαία αυγά (+1 για το άλειμμα πριν το ψήσιμο)
- 2 κ.σ. (από 2 μέτρια πορτοκάλια) ξύσμα πορτοκαλιού
- 1 κ.σ. εκχύλισμα βανίλιας
- 125ml (1/2 φλιτζ.) γάλα
*Αφήνουμε το βούτυρο να μαλακώσει σε θερμοκρασία δωματίου 1 ώρα πριν το χρησιμοποιήσουμε.
Προετοιμασία:
Βάζουμε το αλεύρι και το μπέικιν πάουντερ σε ένα μπωλ (εικ.1) και ανακατεύουμε καλά με το σύρμα (εικ.2).
Χρησιμοποιούμε επιτραπέζιο μίξερ ή μίξερ χειρός για να χτυπήσουμε το βούτυρο και τη ζάχαρη (εικ.3) μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη στο βούτυρο και να έχουμε ένα αφράτο αποτέλεσμα (εικ.4). Χρειαζόμαστε 10-15 λεπτά περίπου σε μέτρια ταχύτητα.
Χτυπάμε τα 4 αυγά και τα προσθέτουμε στο μίξερ σιγά σιγά (εικ.5). Μόλις ανακατευτούν καλά με το υπόλοιπο μείγμα, προσθέτουμε το γάλα, τη βανίλια και το ξύσμα πορτοκαλιού (εικ.6-8). Κάποιες φορές μας έχει τύχει προσθέτοντας το γάλα, να νομίζουμε πως το μείγμα μας έχει "κόψει" (σαν να έχει π.χ. σβλώλους). Αν σας συμβεί, όπως μας συνέβη και εμάς, μην ανησυχήσετε! Συνεχίστε με την εκτέλεση της συνταγής και τα κουλουράκια στο τέλος θα βγουν μια χαρά!
Όταν ενσωματωθούν λοιπόν όλα τα υλικά (εικ.9) σταματάμε το μίξερ και αφαιρούμε το μπωλ ανάδευσης. Προσθέτουμε το αλεύρι μέσα στο μείγμα του βουτύρου-ζάχαρης σε δόσεις (εικ.10), διπλώνοντάς το αρχικά με μια μαρίζ. Προσέχουμε το αλεύρι να ενσωματώνεται πλήρως στο μείγμα πριν προσθέσουμε την επόμενη δόση.
Όταν σφίξει η ζύμη, χρησιμοποιώντας πλέον τα χέρια μας (εικ.11) προσθέτουμε και το υπόλοιπο αλεύρι και ζυμώνουμε απαλά μέχρι να έχουμε ένα μαλακό και εύπλαστο ζυμάρι που να μην κολλάει στα χέρια. Δεν ζυμώνουμε για πολύ ώρα, γιατί θα σφίξει πολύ η ζύμη μας και θα «σπάει» στο πλάσιμο.
Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για τουλάχιστον 20 λεπτά στο ψυγείο (εικ.12).
Χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλάκια στο μέγεθος μεγάλου καρυδιού (εικ. 13) και τα ανοίγουμε απαλά σε κορδονάκια στο πάχος του δείκτη του χεριού μας (εικ.14). Εμείς συνήθως ζυγίζουμε τα μπαλάκια ώστε να είναι τα κουλουράκια μας ισομεγέθη. Χρησιμοποιούμε 40γρ ζύμης για κάθε κουλουράκι. Αυτό όμως δεν είναι υποχρεωτικό.
Πλάθουμε τα κουλουράκια μας σε ότι σχήμα μας αρέσει:
Μπορούμε να τα πλάσουμε με τον κλασικό τρόπο, δηλαδή σε κοτσιδούλα (εικ. 15-16). Μπορούμε να κάνουμε φιδάκια (εικ. 17) ή σπείρες (εικ.18).
Τοποθετούμε ένα κομμάτι λαδόκολλας σε ένα ταψί ή ακόμα καλύτερα μια λαμαρίνα και τοποθετούμε τα κουλουράκια (εικ.19), αφήνοντας μεταξύ τους χώρο γιατί κατά τη διάρκεια του ψησίματος διογκώνονται. Προτείνουμε για ένα μεγάλο ταψί /λαμαρίνα να τοποθετήσετε έως 3 σειρές με 5 κουλουράκια το πολύ στην καθεμία. Χτυπάμε το επιπλέον αυγό με 1 κ.σ. νερό και με ένα πινέλο αλείφουμε τα κουλουράκια (εικ.20).
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160C, στη μεσαία σχάρα στον αέρα για 20-25 λεπτά κάθε ταψί/λαμαρίνα. Με την ποσότητα αυτής της ζύμης, φτιάχνουμε 40 περίπου κουλουράκια (άρα 3 ψησίματα).
Μόλις ψηθούν, τα αφαιρούμε από το φούρνο και τα αφήνουμε για 1-2 λεπτά με τη λαδόκολλα στο ταψί για να κρυώσουν λίγο ώστε να μην καίνε πάρα πολύ. Στη συνέχεια τα μεταφέρουμε σε σχάρα (εικ.21) και τα αφήνουμε να κρυώσουν τελείως. Μετά τα τοποθετούμε σε δοχείο με καπάκι.
Τα απολαμβάνουμε με ένα φλιτζάνι Ελληνικού καφέ, μια κούπα με τσάι ή ένα ποτήρι γάλα για τα παιδιά.
Καλή Όρεξη!
1. Το χτύπημα του βουτύρου και της ζάχαρης πρέπει να γίνει πολύ καλά. Τόσο καλά που να μη φαίνεται καθόλου ζάχαρη και το αποτέλεσμα να είναι σχεδόν λευκό και κρεμώδες, σαν σαντιγύ.
2. Μην ζυμώσετε τη ζύμη για πολύ ώρα! Θέλετε απλά να σιγουρευτείτε ότι το αλεύρι είναι πλήρως ενσωματωμένο στο βούτυρο με τη ζάχαρη και η ζύμη είναι μαλακή και εύπλαστη (όχι όμως κολλώδης). Αν την παραζυμώσετε τότε στο πλάσιμο η ζύμη θα σπάει και θα δυσκολευτείτε λίγο να πλάσετε τα κουλουράκια.
3. Τα κουλουράκια τα αποθηκεύουμε σε κουτί με καπάκι για να μην απορροφήσουν υγρασία από το περιβάλλον. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να διατηρηθούν για περίπου 1 μήνα.
4. Τα κουλουράκια είναι μια συνταγή που μπορείτε να την απολαύσετε καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
5. Το κουλουράκι απολαμβάνεται ιδανικά αφού έχει βουτηχτεί πρώτα σε ένα φλιτζάνι με Ελληνικό καφέ (ενδείκνυται για μεγάλα «παιδιά») ή σε μια κούπα με χλιαρό γάλα (ενδείκνυται για μικρά και «μεγάλα» παιδιά).
6. Αν δεν έχετε πορτοκάλια, μπορείτε να φτιάξετε τη συνταγή μόνο με τη βανίλια. Απλά σε αυτή την περίπτωση προσθέστε λίγη περισσότερη ποσότητα βανίλιας.